Karunungan at Bayan - Page 2 of 3
ni Dr. José Rizal
(Tagalog version of “Por la Educación Recibe Lustre la Patria”)
Nunukal sa labi’y tubig na busilak,
Bulalakaw mandin na sa langit buhat,
Ang matatalinong aral at panulat
Na dulot ng dunong
Sa buhay ng sama’y siyang umuutas,
Kagaya ng along
Sa mga pampangi’y nawawala’t sukat,
At ang taong diya’y nakapagmamalas
May natututuhang matuwid na landas.
Sa dibdib ng ating imbing katauhan
Ang dunong ay alab ng kadakilaan;
Ang kamay ng pusong ay tinatalian
At tapat na aliw
Ang sa mga puso ay inilululan,
Lahat na ng lihim
Na asal-dakila ay iniaalay;
Kaya nga’t ang dunong na ganap sa dangal
Ay masamyong dagta ng dakilang buhay.
Katulad ng isang burol na mataas
Na kahit iluwa ng along malakas,
At kung salakayin ng bagyong habagat
Pinapalibhasa
Pati ng daluyong at poot ng dagat
Hanggang sa magsawang
Ito ang umurong, sumuko’t maglubag:
Ganyan din ang dunong, sa wastong maghawak,
Timbulan ng bayang napapawakawak.
Sa kinang at ningning ng mga nangyari
Dapat na sa dunong ang baya’y magpuri,
Sa dibdib ng kanyang anak na marami
Dunong ang may hasik
Ng magandang asal, at siyang may-iwi
Ng manang pag-ibig,
Sa gawang magaling sukdang maruhagi:
Diyan makikita ng nangag-aapi
Ang binyagang bayan at liping bayani.